மௌனமாக பார்த்த
அந்த கண் ஜோடி
ஒரு ராத்திரியை
கவிதையாக்கிவிட்டது

பகைவர்கள் நேர்மையாக இருப்பார்கள்
பொறாமைக்காரர்கள்
நண்பர் போல நடிப்பார்கள்

விழிகளால் எழுதும் ரகசியங்கள்
இதழ்களில் தீண்டுதலாய் மீளும்

பேச முடியாத வலிகள் தான்
மனதை அதிகம் மாற்றும்

வார்த்தைகள் இல்லாத
இடத்தில் தொடுதலே
வார்த்தையாக மாறுகிறது

யாரும் இல்லாத நேரத்தில்
நீயே உனக்கு தோழனாக இருந்தால்
வாழ்க்கை சோர்வடையாது

விரலால் ஓர் அழுத்தம்
மட்டும் போதும்
குரலில்லா காதல் இசை
முழுவதும் பரவ

வளர்ச்சிக்கு
வழி தெரியாதவர்கள் தான்
மற்றவர் உயரத்தையே
குறை கூறுகிறார்கள்

ஒரு மெல்லிய நெருக்கம்
சத்தமில்லா பூகம்பம் போல
மனதில் பரவி விடும்

எளிமையாக வாழ்வது
கஷ்டம் ஆனால் அதுதான்
உண்மையான சுதந்திரம்